De eerste dagen!

Zo mijn eerste Blog bericht in Bolivia. Het is hier nu 7:43, je vraagt je zeker af waarom ik zo vroeg opsta. Awel ik sta hier elke dag zo vroeg op, om de een of andere reden kan ik hier echt niet langer dan 7uur slapen. Mijn gastzusjes wijn net naar school vertrokken, de eerste dag na hun 3weken vakantie. Ik ga ze sffs mee ophalen en dan gaan we met de directeur praten. Alles blijft heel vaag hier en aangezien mijn gastouders niet goed Engels spreken en ik geen Spaans zal dit voorlopig ook zo blijven. Ik zal even een kort verslag van dag tot dag schrijven.

Dinsdag
Om 16:00 moest ik op de luchthaven zijn voor mijn bagage in te checken. Mijn broer en beste vriend Roy vergezelde mij en mijn ouders. Het afscheid moest nogal snel verlopen van AFS en er zijn natuurlijk traantjes gevloeid. Onze vlucht richting Madrid zou om 19.00 vertrekken maar we hadden al meteen een vertraging van een uur. En om kwart na 1 hadden we onze aansluiting richting Lima. Geen enkel probleem normaal gezien. Maar voor ddat probleem werd gezorgt.. Enkelen onder ons waaronder mezelf moesten hun handbagage afgeven wegens te groot. Waardoor we in Madrid uit de vertrek terminal moesten gaan en ons dus mosten haasten om de conectievlucht te halen. Uiteindelijk zijn ze met heel de groep optijd in ons vliegtuig geraakt en vlogen we richting Lima.

Woensdag
Na de lange vlucht kwamen we in Lima aan. Omdat ze in La Paz op 3600m aankwamen besloot ik om een pilleke tegen de hoogte te nemen (Diamox). Brol echte brol, de anderen en ik werden er gewoon ziek van. Hoofdpijn, slaperigheid, misselijkheid, ....Maar het zou toch helpen tegen de hoogte dus had ik het er wel voor over. Aangekomen in El Alto, La Paz waz Elien het eerste die zich onwel voelde. Even later begon het bij mij ook. De koppijn is onbeschrijfelijk, het gevoel alsof mijn hersenen wegbrandde overmeesterde me. Aangekomen in ons hotel werd het niet beter en heb ik zelfs moeten overgeven. Andres heeft me dan een pilleke tegen de hoogte en het overgeven gegeven. En voila, het ging terug veel beter. De Diamox had ons al ziek gemaakt voor ze aankwamen en in de bijsluiter stond niets over hoogteziekte maar toch heeft het ziekenhuis dit voorgeschreven. Tijdens het avondeten kregen we Lama wat tot mijn grote verbazing toch redelijk goed smaakte.

Donderdag
Donderdag bestond de dag uit veiligheidsvoorschriften, uitleg, enzo.... Alles wat we in België ook al te horen kregen. Tijdens de middag zijn ze even het centrum ingegaan voor de sfeer al wat op te snuiven en La Paz is een leuke en levendige stad.

Vrijdag
Tussen 10 en 12 zouden de AFS'ers van La Paz worden opgehaald door hun gastouders. Pao mijn zus van 17 was er om half 11. Waarna we samen met de mama richting Irpavi reden. Eens aangekomen heb ik met mijn gastzussen Pao Andrea en Maria Renee gepraat over mijn reis en over Bolivia. In het Engels natuurlijk. In de namiddag zijn ze naar Megacenter gegaan een groot winkel centruñ waar ze hun vrienden ontmoeten en s'avonds zijn ze naar de parade voor de 202jaar van La Paz gegaan en daar heb ik koeienhart gegeten. Het was niet vies maar had de smaak van petrolium door het gebruik ervan.

Zaterdag
Zaterdag was een zeer rustige dag tot de namiddag. Tegen een uur of half 6 zijn we vertrokken naar het huis van een vriendin van mijn gastzussen. Daar hebben we een spel gespeeld, voetbal gekeken en heb ik boliviaans bier gedronken. Eigenlijk niet zo lekker, afwaswater zoals mijn papa zou zeggen. Daarna zijn ze terug naar huis gekeerd om ons om te kleden want we ging naar FORUM een dicotheek in La Paz. Voor we naar de dico gingen zijn ze eerst nog lang een vriedin gegaan om ons dar verder klaar te maken en tegen 12 zijn we naar FORUM vertrokken een zalige discotheek.

Zondag
Na 3uur slaap zijn ze moeten opstaan om arme mensen te gaan helpen. In februari is er een aardverschuiving geweest en heel veel mensen zijn hun huis kwijt geraakt. Een groep jongeren helpen deze mensen. Ze hebben met de kinderen gespeeld en ze kregen vanalle kados en snoep.
In de namiddag waren de familie en vrienden thuis om samen de zondag door te brengen. Het was wel fijn maar ik mis mijn familie toch hoor.

Met de tijd zal alles beter verlopen en zal ik me hier ook meer thuis beginnen voelen.

Besos!