La diferencia entre Bélgica y Bolivia

Dit blog bericht is iets later als normaal, mijn verontschuldigingen hiervoor. Zondag was nogal een drukke dag en door met mama en papa te skypen was ik vergeten dat ik jullie ook nog op de hoogte moest houden.
Aangezien mijn doen en laten hier in een vast ritme zit en ik nog steeds geen hobby heb ( ben er mee bezig) ga ik jullie niet vervelen met herhalingen van  herhalingen!

Wat ik wel ga doen in dit blog bericht is de verschillen tussen België en Bolivia opnoemen op vlak van mensen, eten, cultuur, geloof en al de rest waar ik kan opkomen.

1. Snickers smaken anders dan in België, minder noot achtig en minder caramel.:(
2. Bier is hier even duur als in België sterke drank goedkopen. Voor een fles Havana Rum Special betaalde we 200Bs dus zo een 20€.
3. Chocolade is hier AF-SCHUW-E-LIJK! Een blokje suiker zal ik het noemen.
4. Water van hetzelfde, heeft echt een mega rare smaak buiten het water va Vital is nog goed.
5. Manderijnen, banaan, appelsienen, watermeloen, druiven, papaya,... zijn hier veel veel veel veel veeeeel lekkerder als in België. Meer smaak, sappiger, verser en duidelijk onberwerkt. Groenten zijn ook lekker maar niet veel verschil omdat de groeten bij ons toch goed gekweekt worden.
6. Ik heb in mijn leven nog nooit zoveel fastfood gegeten als in deze anderhalve maand. En neen ik ben nog niets verdikt.
7. De eerste plaats waar ze onze frietjes met respect namaken maar natuurlijk net zo goed als in België maar toch voor een jaar kan ik er wel mee leven.
8. Mensen prefereren hier ongezond boven gezond, dus goedkoop boven duur. Wij eten liever bio en gezond dus duurder dan iets moeten uit te halen.
9. Families komen hier elke zondag samen en  is dat nu met de kinder, onkels, tantes, vrienden,... elke zondag is het familie dag!
10. Mensen zijn heel bescheiden over wat ze verdienen en hoe ze leven, in België weet iedereen alles van elkaar.
11. Politieke meningen worden hier dan goed geuit, de evo is dan ook bij de meerderheid van de bevolking niet gewilt. Mensen praten over hun politiek standpunt in België ligt dit nogal gevoelig.
12. Iedereen staat klaar om elkaar te helpen en is altijd even vriendelijk.
13. Er leven misschien 20 verschillende cultuuren in 1 stad veredevol of toch zo vredevol mogelijk samen.
14. Folklore is hier allesbehalve saai ( aloewel bokrijk is cool maar toch). Meer dan 70 folkloristische dansen volgens mijn zus. Met als coolste TINKU!
15. Zoveel verschillend eten, natuurlijk door al de verschillende cultuuren.
16. Trufi's, het meest handige openbaarvervoermiddel ever.
17. Mensen zijn hier heel open over hun geloof en gaan regelmatig naar de kerk, bij het paseren van de kerk maken ze zelfs een kruisteken.
18. Kinderen discuteren zelfs over het bestaan van Jezus en zijn daden.
19. Boliviaanse mis is eigenlijk best wel cool, met gezang en gepreek en veel jeugd.
20. In 1 provincie heb je gebergte, hoogvlakte en laagvlakte.

Tot zo ver de verschillen waar ik nu kan opkomen, wanneer me iets te binnen valt zal ik het erbij zetten.

Wat mij in deze maand nog iets is opgevallen en wat het er ook niet makkelijker opmaakt is dat ik het gevoel heb dat ik mezelf moet herontdekken. Ik de persoon die dacht dat ze alles wist van zichzelf en zich helemaal kende komt nu op een punt waar het lijkt helemaal niet te zijn. En dat maakt het er niet makkelijker op. Ik besef dat ik op sommige vlakken al anders denk maar andere dingen worden dan weer 100% bevestigd. het is zo een aan en af gedoe dat ik er heel onzeker van word. En Michelle Defooz die onzeker wordt, ik had het niet durven denken maar dat is de deel van de ervaring zeker.
Ik heb eigenlijk gewoon zin om een paar dagen iets heel uitputtend te doen zoals stappen naar scherpenheuvel maar dan hier in Bolivia. Om alles eens op een rijtje te zetten en mijn gedachten te legen.
Fysiek zit ik in Bolivia maar mentaal zit ik nog te veel in België. Ben blij dat ik op mijn blog mijn alles kan uiten voor een jaar en achteraf jullie berichtjes op facebook met goede moed en steun, doet deugd!

Adios Amigos y familia!
Te quiero muchu y te extraño!

<3

1 month down 10 months to go!

Ik vind het zelf ergens ongeloofwaardig maar er is al een maand hier voorbij. En ofwel duurt een maand niet lang ofwel vliegt de tijd hier. Welke van de twee opties het is maakt eigenlijk niet uit, want de tijd vliegt toch! Het feit dat de tijd vliegt is positief maar ook negatief. Positief omdat dit wil zeggen dat ik me goed amuseer. Negatief omdat er nu nog maar 10 maanden zijn om Spaans te leren, 10 maanden om te genieten van mijn AFS en Boliviaanse vriendjes, 10maanden om zoveel mogelijk te zien, 10 maanden om nog eens anticucho(brochette van koeienhart) te eten en nog maar 10maanden om zoveel mogelijk te genieten van alles en iederee rond mij.
En de mensen die liever hebben dat ik morgen terugkom dan over 10maanden zullen denken dat ik plots een ommekeer gemaakt heb ik mijn gevoelens. Neen, ik mis België en mijn liefste oudertjes en mijn beste vriendjes nog steeds. Maar het feit is jullie zijn er zelfs hier voor mij. En daardoor is het gemis dragelijker. Ik vind het zalig als ik op fb of op skype komt en daar een berichtje klaarstaat voor mij om te lezen. Of ik bekijk mijn Belgische gsm en daar staat een sms op. Uit deze kleine dingen haal ik de kracht om me over het gemis heen te zetten en verder te genieten van mijn leven hier.

Ik zal eens even stoefen met mijn goede punten voor Spaans. Op het eind van onze 2 weken Spaanse les kregen we een examen met alles wat we gehad hadden, wetende dat het 2/3 werkwoorden vervoegen waren in de Presente, perfecto, inperfecto, indefinido, gerundio, futuro. Ik had niet kunnen leren voor mijn examen omwille van het drukke dagschema. Dus ik was ervan overtuigd dat ik niet meer dan 55% ging halen, tot mijn grote verbazing haalde ik maar liefst 84%! Ben toch wel fier op mezelf hiervoor hoor amai nog niet. Nu zit ik in de intermedia(gevorderde) klas omdat ik toch graag extra lessen wou krijgen. Ondanks die 84% is het toch nog moeilijk op Spaans te spreken, ik heb totaal geen maar echt geen vocabulair en dat is toch de hoofdzaak om een taal te spreken! Maar het gaat wel elke week beter en beter. Gisteren heb ik bevoorbeeld een uur met mijn gastmama gepraat over vanalles en nog wat en ookal ging het soms moeilijk we hebben het gesprek toch een uur volgehouden! Het verstaan gaad idd beter dan het spreken opzich.

Het volgende gaat over mijn gastzus gaan. Omdat iedereen me vraagt om uit te leggen hoe het zit en waar de vork juist mis zit en  ik te lui ben om het 300x opnieuw te vertellen ga ik hier meer uitleg geven erover. De hoofdzaak is dat mijn karakter en mijn zus haar karakter totaal niet bij elkaar passen. Zij hecht totaal geen belang aan niets of niemand buiten aan haarzelf...haar eigen plezier gaat voor op de rest. Ik beweer hier niet dat dit een slechte karakter eigenschap is maar die past gewoon niet bij mijne. Ookal ben ik op sommige vlakken selfish ingesteld toch zal ik altijd een ander zijn geluk voorzetten op die van mij, ik zal altijd rekening houden met wat de ander wil doen en hoe die zich voelt en hierbij beschrijf ik ook mijn kleine zus. Mijn oudste zus is 17 maar heeft de houding van iemand van 14 en dat botst. Mijn gastmama vertelde me zelfs dat ze nu erger is als ervoor en dat ze dat heel moeilijk vind. Door haar karakter krijg je situaties zoals in het vorige blog bericht. En eerlijk gezegd ik ben daar niet mee opgezet, het feit van dat alleen laten en zij feesten, ok nog. Maar dat ik voor haar moet liegen tegen mijn gastouders en 2 telefoons krijg waarin ze me aant afsnauwen is als een kind van 12 vind ik toch er net overgaan. Terwijl ik daar 2uur en half buiten in de kou heb gestaan. Ik verlang gewoon meer respect, niet veel een beetje is genoeg. Maarja AFS zegt dat ze met haar gaan praten en dat het waarschijnlijk hoofdzakelijk komt omdat ze nog maar 2maanden terug is van Amerika. We zullen zien hoe het vordert, ik wil hier allesinds niet weg uit deze familie. Ik heb het hier goed en als ik verander zal ik niet weten waar ik terecht kom. Ik probeer me daar ook volledig overheen te zetten maar da is niet elke dag even makkelijk en zeker niet als iedereen je gelijk geeft zelfs mensen van hier, mensen van mijn school die haar gedrag zien en zeggen dat het niet goed zit.
Ze heeft ook goeie momenten en daar probeer ik zoveel mogelijk van te genieten, wanneer ze weer in zo een bui is negeer ik het gewoon en verplaats ik mij naar mijn kamer.

Ik heb mezelf op de moeilijke momenten al vaak de vraag gesteld wat ik zou doen moest ik een ticket naar België krijgen en hell no dat ik terugkeer. Tis hier echt fantastisch, het land, de cultuur, de mensen, het weer, de plaats! Ik kan het niet aan om in een omgeving te komen waar alles plat is, die bergen rondom mij ga ik toch missen dan ze! Maar echt La Paz is een prachtige stad! Alle seizoenen in 1 deel, alle reliefen in 1 deel, alle culturen in 1deel. La Paz is gewoon alles in 1. En het fijne is ik woon er midden in. Op een half uur zit ik in het stadscentrum en kan ik me laten gaan in de drukte. Op een kwartier heb ik een chil stadje waar ik op mijn gemak kan relaxen of shisha gaan roken. Alle toch een geweldig leven dat ik hier eigenlijk heb.

Ik wil toch nog even de mensen bedanken zoals mijn ouders en enkele vrienden(je weet zelf wel wie) voor er deze maand elke keer voor me te zijn. Voor de lieve woorden, berichten, smsen, telefoons, skypesessies. Voor de steun die jullie me geven en voor het feit dat jullie er nog altijd voor me zijn. Ik wil jullie bedanken voor dezelfde vrienden te blijven als die die we waren in België en zelfs hechter. Want echte vrienden blijven zelfs vrienden overzeees heb ik nu gemerkt en dat is geweldig. Bedankt daarvoor!
Mama en Papa toch bedankt voor mijn weensessies te trotseren want ik besef dat dat voor jullie heel moeilijk moet geweest zijn om mij zo te zien en er eigenlijk niets aan kunnen doen. Bedankt want dat heeft het voor mij een stuk makkelijker gemaakt om alles te aanvaarden.
Ik hoop dat ik op ieder van jullie de volgende 10maanden ook nog kan rekenen en weet dat als 1 van jullie een probleem heeft mij gewoon een berichtje moet stuuren en ik er voor je zal zijn. Want we zijn en blijven vrienden en familie zelfs overzee!

Voor degene die graag een postkaart uit Bolivia ontvangen voor 1 of andere verzameling aantevullen of gewoon dat willen hebben. Stuur je adres maar door en ik zal er voor zorgen!

Voor degene die mij brieven, postkaarten, noodrandsoenen, overlevingsdozen of gewoon een pakket vol liefde willen stuuren, dit is het adres:


Edif. Playon
Piso 2 dpto. 2A
Calle 13 esquina Aviles
Irpavi
Telefono: 2720446
La Paz Bolivia

Schrijf het zo volledig op aub en dan moet het normaal aankomen! Laat me iets weten als je een pakje of een brief stuurt. Ik raad je wel aan als je een pakje stuurt om dat met meerdere te doen, zo kan je de prijs delen. Het is iets van een 60€ voor 5kg.

Hasta lluego familia y amigos!

En weer een week voorbij.

Zo hier ben ik weer met een blog bericht. Deze week heb ik nog steeds hetzelfde ritme als de andere weken. School, Spaanse les, stad in, thuis. Dus eigenlijk is er niet zo veel boeiends gebeurt deze week.

Deze week stond eigenlijk volledig in teken van independence day van Bolivia, 6 augustus. Alles moest goed zijn voor de defile van vrijdag.3 Vrijdag zouden alle colleges meelopen in de defile voor de independence day. Het is een soort van parade waar alle promos van alle colleges in meelopen. Omdat vrijdag de defile was begonnen we donderdag al met het vieren van de feestdag. Naartschijnt moest iedereen zijn grijze rok aandoen, maar zoals gewoonlijk vertelde mijn oudste zus mij dit niet en vertrokken we in onze jogging.
Aangekomen op school kreeg ik al meteen de commentaar dat ik de foute outfit aanhad, ik verwees naar mijn zus die mij dit niet vertelde en blijkbaar vond ze het ook niet belangrijk.
Maar eigenlijk verlief de donderdagmorgen zoals een maadagmorgen, volkslied, schoollied, paar teksten en gedaan. Maar ik vind dat wel leuk want iedereen zingt zo uit volle borst mee de ene wat onnozeler dan de ander.
Omdat een paar leerkrachten bezig waren voor de defile hadden we amper les en hingen we wat rond. In de namiddag had ik mijn examen Spaans. Natuurlijk door het gebrek aan tijd heb ik niet of amper kunnen leren dus het examen is gebasseerd op mij parate kennis. Eigenlijk maakt het examen niet zoveel uit want we krijgen vanaf maandag extra lessen en in de gevorderde groep. Na het examen ben ik met Stans, Evi, Kri en haar duitse nicht naar de manicure geweest voor 2,5€. Check de foto's maar op Facebook.

Vrijdag de grote dag, de dag waar iedereen zoveel over vertelde, We moesten het maandag uniform aandoen. Foto's ervan te vinden op facebook. Bij het vertrek deed ik mijn blazer aan en vertelde mijn oudste zus dat dit niet mocht. Vond ik een beetje raar aangezien het pokke koud is smorgens en je met een hemd alleen niet ver komt. Dus ik verkleumend in de trufi en uitgestapt aan de plaats van de defile. Iedereen had zijn uniform aan en het is grappig om te zien hoe verschillend iedereen is. De ene rok wat korter dan de andere. Onderweg naar onze staan plaats kwamen we een paar mensen van onze school tegen die ons vertelde dat je zonder blazer niet binnen mocht in de defile. Daar stonden we dan weeral eens zonder het juiste. We liepen dan maar langs onze defile op en waren werkelijk zoals de rest het zei La Salle Marignale. Uiteindelijk is mijn gastmoeder de blazers komen brengen en heb ik de laatste 5min nog kunnen meelopen.
Normaal moest ik weeral met mijn zus en haar vrienden mee maar ik had hier echt geen zin in.
Het is gewoon dat ik daar altijd als 5de ziel aan de wagen bijzit en daar heb ik echt geen zin in en ik had ook geen zin om weeraal van 1 uur te drinken.
Dan ben ik mij met Stans gaan omkleden bij ons thuis en zijn we ff san miguel gegaan, normaal gingen we met haar klas iets doen maar hadden bijde weinig zin waardoor we samen een film zijn gaan kijken in Mega.

Stans is hier echt een grote steun voor mij, wanneer we het moeilijk hebben helpen we elkaar er altijd door en dat doet goed. Het is fijn om iemand te hebben die hetzelfde doormaakt en je daardoor ook begrijpt.
En er is eigenlijk maar 1 reden waardoor ik het moeilijk heb of 1persoon. Ik probeer me daar elke keer weer overheen te zetten maar soms lukt dit echt niet en ik hoop dat het verandert echt.

Zaterdag hadden we gepland om met de belgen en Cristiaan, de gast die een jaar in Antwerpen verbleef en zot goed Nederlands-Antwerps spreekt, naar Forum te gaan. Dus mijn dag was redelijk rustig tot de avond. We zijn voor naar Forum te gaan eerst in een super leuke bar iets gaan drinken, voordrinken, en tegen half 12 zijn we vertrokken naar Forum en daar begon de miserie. De miserie begon bij het binnen gaan, ik was de enige die binnen mocht van onze groep en de rede was omdat ik er ouder uitzag. De rest mocht niet binnen omdat ze een papieren id hadden en Thomas geen paspoort mee had. Net zoals de vorige keer heb ik mijn zussen binnen gehaald. Ik ben dan naar de portier gegaan en gevraagd waarom ze niet binnen mochten en ik wel. Ik zag er ouder uit...ben dan in mijn colere geschoten en heb dan in het Spaans tegen heb gezegt wat voor een domme grap dat was en dat hij mij wel binnen laat met de kopie en de rest niet. Thomas is de enige die 17 is maar verjaard net zoals mij op 1 December. En hij had niks van bewijs bij en daarom konden we gewoonweg niet binnen. En dit is echt bad luck de vorige keer was dat met mijn oudste zus en hebben we ze toch binnen gekregen na goed zagen. Dankzij shari was iedereen buiten Thomas binnen maar ze wouwden hem echt niet binnen laten. Mijn zussen hadden hun inkom al betaald maar ik ging mijn vrienden niet achterlaten. Ik was met hun weg dus bleef ik ook bij hun. Ik ben dan gewoon terug naar buiten gegaan met de rest. Omdat mijn zussen wel bleven en om 3uur thuis moesten zijn moest ik ervoor zorgen dat ik bezig bleef tot half 3. Niet echt verantwoordelijk van mijn oudste zus maar ok. Aangezien het een feestdag was was er echt niks open. We zijn dan in het eerste cafe gelukkig nog binnen kunnen gaan en om half hebben we de taxi naar huis genomen omdat mijn zussen toen stonden te wachten op een taxi.
Tegen kwart voor kreeg ik de eerste afblaf telefoon van mijn oudste zus, van waar ik was( aangezien ik hen 5min ervoor een sms gestuurd had dat ik in de taxi zat, nog steeds in de taxi), dat ik het kon uitleggen waarom we laat waren aan de ouders. Ik ging binnen 5 min daar zijn dus. Paar minuten later weeral zo een telefoon en weeral afblaffen en dat ik niet luister en dit en dat. Dikke zever ik was er 10 voor 3 dus.
Bij het uitstappen heb ik mijn gedacht gezegd tegen haar en ze heeft niks geantwoord, ze keek me aan met van die hush puppy ogen :s

Achjah ik probeer dit soort situaties zoveel mogelijk te negeren maar nu is het echt moeilijk. Ik mis thuis echt en dit zou nooit in Belgie gebeuren, ik zou mijn gastzus nooit alleen laten maarja dat ben ik en niet zij.
Voor de rest gaat alles wel goed met mij hoor alleen dit brengt me weer naar beneden!

Besos!